--------

Oczami 14-latki- Cała prawda o  gimnazjalistach?

Oceniacie nas nie próbując zrozumieć. Czas to zmienić i napisać  jacy naprawdę jesteśmy my - gimnazjaliści nowosolscy.Mówi się, że w wieku 14 lat wkraczamy w inny świat – świat buntów, wiecznych porażek. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. W tym czasie zaczynamy podróż z gimnazjum. Wydaje nam się, że poznamy tam osoby, które poprowadzą nas dobrą drogą przez życie, tym samym ukażą nam w nim same superlatywy. Jednak chyba nie do końca jest to prawdą. Będąc od niedawna częścią grupy gimnazjalistów, obserwuję  co się dzieje i co mówią o nas ludzie. Czas rozprawić się z mitami i, niestety, część z nich potwierdzić.

Zacznę od tego, że większość osób boi się, po ukończeniu szóstej klasy, zacząć uczęszczać do gimnazjum, ponieważ pierwszoklasiści uważani są przez starszych kolegów za tzw. kociaki. Straszą, że dostaną do ręki zapałkę, po czym trzeba będzie nią zmierzyć np. toaletę czy korytarz szkolny. Ja będąc osobą otwartą i gotową na wyzwania, które niesie ze sobą życie nie przejmowałam się takimi groźbami, o ile można to tak nazwać.

Dzień sądu, pierwszy września, rozpoczęcie roku szkolnego. Klasy starsze na nas, pierwszaków, patrzyły „spod byka", chociaż niektórzy uśmiechali się, ale ich uśmiech oznaczał jedno: „Zniszczę cię! Nie dasz rady w tej szkole!" Pod koniec września przyszło co do czego i nie było mierzenia korytarzy czy jakichkolwiek innych gróźb. Mit pierwszy – kocenie pierwszoklasistów – uważam za obalony.

Poruszę teraz temat godny uwagi, czyli gimnazjalne używki – szlugi, gandzia, alkohol. Główne "przyjemności" przeważające na imprezach 15- czy 16-latków. Nie zapomnijmy też o paleniu papierosów podczas przerw czy palenia marihuany na tzw. długiej przerwie. Zaczyna się od tego, że klasy starsze – przeważnie chłopcy – częstują takich bezbronnych pierwszoklasistów papierosem. Lecą teksty typu: „No chodź, nie bądź mięczak.", „Pokaż wszystkim, że jesteś lepszy", bądź „Chodź, zapal z nami, inaczej własna matka Cię nie pozna".

Oczywiście po takiej namowie, czy częściej szantażom, zgadzamy się. Nie zwracamy uwagi na skutki uboczne, robimy to, aby zaimponować innym, bądź z bezsilności, strachu przed starszymi. Jestem uczennicą jednego z nowosolskich gimnazjów i sama byłam ofiarą namowy.

Wracając do tematu, jeżeli ktoś raz uda się na palarnię, będzie tam chodził przez cały czas. Później będzie tylko gorzej. Zaczną się imprezy, wracanie późnymi wieczorami do domu, a po czasie pojawią się używki typu alkohol, gandzia, oraz branie innych narkotyków, dzięki którym wydaje nam się, że jest lepsza zabawa, że bez tego będzie drętwo i nudno. Ja osobiście w tym momencie zmieniłam się bardzo, przez rok czasu w gimnazjum.

Po trzech miesiącach chodzenia na palarnię zostałam przyłapana, po czym stwierdziłam, że tego nie chcę, niepotrzebne mi to w życiu i powiedziałam stanowcze NIE. Jak widać można. Nikt mi nic nie zrobił, a wręcz przeciwnie - uszanowano moją decyzję. Morał jest prosty: chcieć to móc.

Jest coś jeszcze, o czym warto wspomnieć. Zainteresuje to bardziej rodziców gimnazjalistów. Mianowicie chodzi o nieradzenie sobie z uczniami przez nauczycieli. Czy jest to prawdą? Wydaje mi się, że po części tak. Dlatego, że w  momencie gdy uczeń nie stara się o dobre oceny w szkole, ma naganne zachowanie oraz traktuje szkołę przedmiotowo, nie uczęszcza na zajęcia, bo woli pójść ze znajomymi na piwo czy po prostu siedzieć w domu przed komputerem i nie przejmuje się tym, że nie zda do następnej klasy, jest pod nadzorem kuratora i może czekać go poprawczak. W takich przypadkach nauczyciele niewiele mogą zdziałać, bo nie zmuszą ucznia do uczęszczania do szkoły.

Taka osoba nie przejmuje się nawet zdaniem rodziców, bo myśli, że da sobie radę w życiu, że takie podejście jest w porządku. Oczywiście istnieje wiele innych przypadków nieradzenia sobie z uczniami. Niektórzy uczęszczają do szkoły, ale teraz możemy sobie zadać  pytanie po co. Są osoby, które przychodzą w miarę regularnie na zajęcia, są   aby po prostu być, robią hałas w klasie, przeszkadzają, używają przekleństw, poprzez co zaczynają obrażać nawet samego nauczyciela, nie wspominając już o rówieśnikach z klasy.

Z takimi osobami jest nauczycielom trudno w szkole, pomimo tego, że chcą dla takich osób jak najlepiej, one tego nie doceniają, uważają, że są mądrzejsze i nie mają za grosz szacunku do osoby starszej. Osobiście znam przypadki, w których to nauczyciel wygrał. Nie dał sobie wejść na głowę.

Postawił na swoim, po czym taka osoba, która jak wcześniej opisałam zachowywała się skandalicznie dzięki takiemu nauczycielowi wyszła na prostą w życiu, stała się normalnym, cywilizowanym człowiekiem, który posiada szacunek wobec innych osób. Wydaje mi się, że jednak nauczyciel, gdy postawi na swoim, potrafi zapanować nad uczniami tego typu.
Seks – temat, który dręczy wszystkich, rodziców jak i dojrzewającą młodzież.

W momencie, gdy zaczęłam przygodę w gimnazjum wydawało mi się, że seks to dość odległy temat w naszym wieku. Myliłam się.   Po    tym co usłyszałam stwierdziłam, że niektóre dziewczyny nie mają za grosz szacunku do własnego ciała.

Dziewczyny w wieku gimnazjalnym robią rankingi o  tym,   która z jaką ilością facetów i w jak szybkim czasie się prześpi. Tracą to , co miały najcenniejsze w życiu – cnotę. Jest to coś, co powinno zrobić się w wieku bardziej dojrzalszym, aby później tego nie żałować, z mężczyzną swojego życia. Nie mówię, że po ślubie, we własnym domu i autem za kilkadziesiąt tysięcy, ale stwierdźmy fakty. Puszczanie się w wieku 14, 15 lat, aby zaimponować koleżankom jest jak dla mnie niedopuszczalne. Kolejny mit, o którym tyle się mówi niestety okazał się prawdą.

Chciałabym, jeszcze napisać kilka miłych słów o gimnazjum. Szkoła, w której nawiązujemy nowe znajomości, niekiedy poznajemy swoją pierwszą miłość. Osobiście uważam, że mam najlepszą wychowawczynię na świecie oraz najwspanialszą klasę. W tym roku poznałam wielu ciekawych i jakże różniących się od siebie osób. Gimnazjum jest szkołą, w której uczysz się na własnych błędach.

Osoby takie jak ja – silne – poradzą sobie, jeżeli spadną na samo dno, odbiją się. Będzie to zależało tylko i wyłącznie od nich, od ich podejścia oraz od tego  kim chcą być w życiu i jakie kierunki w nim wybiorą. Gimnazjum, trzyletnia szkoła, nie musi być najgorszym okresem w życiu dorastającej młodzieży. Trzeba tylko chcieć, a w razie najgorszego zawrócić się o pomoc do najbliższych.

Podsumowując w wieku   kilkunastu  lat,   obserwując co się dzieje, mogę napisać, że w czasie uczęszczania do gimnazjum ponad 50 % uczniów miało do czynienia z alkoholem, około 10 % pali marihuanę i bierze inne używki, a 40 % pali papierosy... To oczywiście moje wyliczenia po to, aby móc sobie uświadomić, jak powszechne są to sprawy. Dość przykre jest to, że osoby w tak młodym wieku potrafią tak niszczyć sobie życie. Dlaczego tak się dzieje? Wydaje mi się, że większość z nich nastawiła się na to, że w ciągu tych trzech lat w gimnazjum można sobie odpuścić naukę, gdyż jest to szkoła w sumie mało znacząca o naszej przyszłości.

Liczy się wtedy tylko dobra zabawa. Dopiero liceum, a potem studia zaczynają bardziej wpływać na nasze życie, wybieramy sobie kierunki, w których chcemy się kształcić, a potem na podstawie tego znaleźć pracę. W sumie niby podejście całkiem dobre, gdyby nie to, że jesteśmy tak młodzi, a już w tym wieku mamy styczność z takimi rzeczami jak seks czy używki. Niektórzy czytając ten artykuł mogą pomyśleć sobie: „ona w ogóle się tego nie wstydzi, nie krępuje się pisać o takich rzeczach" Powiem szczerze, w ogóle się nie krępuję.

Jak wspomniałam jestem osobą otwartą, i zależy mi na tym, by fakty ujrzały światło dzienne, więc napisanie prawdy  o  ludziach,   którzy  otaczają   mnie  na co dzień w szkole czy przed domem, nie jest dla mnie trudne. Aby ludzie nie zastanawiali się nad tym, nie mówili z przekonaniem: „Nie, moje dziecko tak nie robi! Na pewno jest inne!" a jednak zdarza się tak, że coraz częściej dziecko wraca do domu pod wpływem alkoholu, a rodzice tego nie zauważają, bo mają tak wielkie zaufanie, albo, niestety, nie zwracają należytej uwagi na swoje dojrzewające dziecko.

A my w tym wieku uwagi potrzebujemy najbardziej. Ja w pewnym momencie to zaufanie straciłam i powiedziałam TO KONIEC. I od tamtego momentu walczę ze sobą, bo jeżeli mówię „nie" to znaczy  nie  i  nie  ma  żadnego   ale. Każdy z nas  ma  tylko  dwójkę   rodziców,  których  możemy  stracić,  bo  nie  wiemy  co wydarzy się jutro.
Mam nadzieję, że zwłaszcza Wy – dorośli – przestaniecie posługiwać się utartymi sloganami mówiąc o „dzisiejszej młodzieży w gimnazjach" i Wy – rodzice – postaracie się spojrzeć na swoje nastoletnie dzieci nieco uważniej i spróbujecie je ochronić przed tym wszystkim, co serwuje nam dziś szkoła między podstawówką, a liceum.

Pisała gimnazjalistka wiedząca coś więcej o życiu.    Źródło nr10

Psalm nr3
Modlitwa prześladowanego.

[Jest to i wezwanie do Boga w chwilach niebezpieczeństwa. Tak modlił się Dawid, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. J]

A jednak Panie Ty jesteś dla mnie tarczą
Tyś chwałą moją i Ty mi głowę podnosisz.
Wołam swym głosem do Pana
On odpowiada ze świętej swojej góry.

Kładę się, zasypiam i znowu się budzę
bo Pan mnie podtrzymuje.
Wcale się nie lękam tysięcy ludu
choć przeciw mnie dokoła się ustawiają.

Medytacja: Proponujemy przeczytać jeszcze raz, potem zamknąć oczy, porozmawiać trochę z Bogiem,  oddać Jemu nasze niebezpieczeństwa, a potem przeczytać jeszcze raz dla uwielbienia Boga.

-------------

Nie nabierajcie się na internetowe propozycje wróżek!!!

Taka usługa też kosztuje, a przede wszystkim stajemy się źródłem manipulacji. Wróżka dobrze zna charaktery ludzkie, bo z niejednym rozmawia i nas szybko rozszyfruje co nam dolega.Szatan może doprowadzić do tego, że "coś się tam sprawdza z naszego przeszłego życia, ale przyszłości na pewno nie zna. Naszym opiekunem, przewodnikiem i panem naszych losów jest Pan Bóg i kwita!!  SMS-we wróżenie jest również grzechem bałwochwalstwa, krokiem w kierunku zła duchowego, więc należy się z tego spowiadać. O tym często wspominają egzorcyści.

Św.Jakub : "Przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was". (Jk 4,70 Najlepszym sposobem przeciwstawienia się jest różaniec, bo w nim, za nami wstawia się Maryja.

Jan Paweł II: O Święty Różańcu Maryi, łańcuchu drogi, który wiążesz nas z Bogiem. Okowo miłości jednocząca nas z Aniołami. Wieżo obronna wobec zasadzek piekła. Porcie bezpieczny we wspólnym żeglowaniu, więcej cię nie opuścimy.

-------------

Krzysztof Krawczyk- piosenkarz znany w kraju i za granicą

Tarczą i mieczem do walki ze złym duchem jest

Różaniec

Zły duch jest konsekwentny w swoim działaniu, by doprowadzić was do upadku. Ale przed atakami złego można się obronić. Tarczą i mieczem do walki ze złym duchem jest Różaniec. Ci, którzy odmawiają różaniec, muszą mieć świadomość, że ataki złego będą wobec nich silniejsze, gdyż szatan będzie chciał ich odciągnąć od tej modlitwy.

Jestem tylko słabym człowiekiem. Oglądając relacje mówiące o kataklizmach i wojnach, zastanawiam się ,skąd tyle zła na świecie:mam chwile zwątpienia. Zdarzało się , że odmawiając Różaniec "targowałem" się z Panem Bogiem. Niedawno, w godzinach porannych dopadła mnie arytmia serca. Powinienem znaleźć się w szpitalu. Bardzo się przeraziłem,bo w tym dniu wieczorem miałem  koncert.

Modliłem się na różańcu za wstawiennictwem Jana Pawła II. Wyżalałem się jak dziecko i prosiłem o zdrowie za przyczyną Jana Pawła II, któremu "przypomniałem", że po Jego śmierci na każdym koncercie śpiewam wraz z publicznością Barkę oraz Abba Ojcze. Dolegliwości serca ustąpiły i mogłem zaśpiewać na koncercie. Źródło nr12

----------

Często modlę się na różańcu. Modlę się na nim w domu i na lekcjach religii.Bardzo cenie sobie różaniec. Dzięki niemu mogę wysłać intencje swoje  do Pana Boga. Nauczyłam się szanować różaniec, dzięki historii pewnej dziewczynki, która mieszkała obok mojej koleżanki.

Ojciec tej dziewczynki pił alkohol i z tego powodu miał problemy ze zdrowiem. Dziewczynka ta miała na imię Emilka. Emilka codziennie modliła się na różańcu za zdrowie swojego ojca. Stał się cud!  Ojciec Emilki podjął się leczenia. Emilka mieszkała z babcią. Po roku, ojciec Emilki odzyskał zdrowie i przestał pić. Dzięki tej historii, tak bardzo cenię różaniec. Julia S. kl.V  /z ankiet SzAR/

---------

Siostra Basilea Schlink  o skuteczności modlitwy wspólnotowej.

W przeddzień odczytu, na który zaproszono mnie, do Providence, w USA, w w tej samej sali odbywał się koncert  rockowy z udziałem wyjątkowo  zdziczałego zespołu. Ponieważ jednak duża liczba ludzi błagał Boga-ciemne moce zostały skrepowane. Lider zespołu powiedział potem, że zdarzyło się coś osobliwego:występ był zdecydowanie nie udany, nie udało się wytworzyć nastroju, a koncert zakończono wcześniej niż planowano. Mimo, że była to grupa rockowa, której się tak obawiano, iż nie nie wolno jej było występować w żadnym innym mieście Ameryki, nie było tym razem żadnych zniszczeń, czynów przemocy ani innych reakcji sił ciemności. Modlitwa przemieniła wszystko. Źródło nr 13